وزیر میراث فرهنگی: فردوسی، معمار زبان بی‌مرز!
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، سید رضا صالحی امیری، اعلام کرده است که شاعر بزرگ، ابوالقاسم فردوسی، معمار زبانی شده است که فراتر از مرزهای جغرافیایی گفتگو می‌رود. اثر بزرگ فردوسی نه تنها یک اثر ادبی است، بلکه یک سیستم معنایی برای ترکیب حماسه، حکمت، اخلاق و هویت به شمار می‌آید.
روز 15 مه به عنوان روز بزرگداشت زبان فارسی، تنها یادآور یک میراث زبانی نیست. این یک رویداد تاریخی برای بازنگری در یک پروژه فرهنگی است که به نام بزرگ فردوسی پیوند خورده است. او نه تنها شاعری بزرگ بود، بلکه یک اندیشمند استراتژیک بود که زبان را به حامی فرهنگ، هویت و بقای یک زمان حساس تاریخی تبدیل کرد.
شاعر بزرگ، حماسه زبان را بدون ورود به مرزهای دشمنی با دیگر قبیله‌ها یا زبان‌ها شکل داد. او در زمانی نوشت که ایران دچار آشفتگی‌های تاریخی و تهدیدات فرهنگی بود. با نگاهی به گذشته و آینده، او تسلیم انزوا نشد و به آگاهی روی آورد و شاهکاری خلق کرد.
شهنامه فردوسی، بیشتر از یک روایت جنگ‌ها، یک سند فرهنگی برای صلح درونی و احیای هویت زبانی و تاریخی یک ملت است. فردوسی معمار زبانی شد که اندیشه، ادبیات، عرفان و گفتگو را فراتر از مرزها طنین انداز کرد؛ در منطقه‌ای که از شبه‌قاره هند تا آسیای مرکزی، قفقاز تا آناتولی و غرب آسیا تا شمال آفریقا گسترش می‌یابد.
زبان فارسی به لطف شهنامه، از فراموشی نجات یافت و به یکی از عمیق‌ترین رسانه‌های فرهنگی ملت‌ها تبدیل شد. در دنیای امروز، زبان‌ها تنها ابزارهایی برای روابط نیستند، بلکه یک دارایی فرهنگی استراتژیک و ستونی از دیپلماسی نرم به حساب می‌آیند.
زبان فارسی، که به ارث از میراث فردوسی پشتیبانی می‌شود، پتانسیل منحصر به‌فردی برای حضور در صحنه تعاملات جهانی دارد. این زبانی است که عدالت را در کلمات، صلح را در ذهن و زیبایی را در بیان حمل می‌کند و شایسته است که نقشی در گفتگوی تمدن‌های جهانی ایفا کند.
وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به این ریشه‌های عمیق تکیه می‌کند و زبان فارسی را به عنوان یک دارایی جهانی بازتعریف می‌کند؛ زبانی برای همکاری، گفتگو و همزیستی ملت‌ها. در حال حاضر، ما باید فردوسی را به عنوان یک استراتژیست فرهنگی بیشتر از هر زمان دیگری بشناسیم. همان‌طور که حافظه تمدنی ما با او آغاز شد، آینده فرهنگی ما نیز به تداوم اندیشه او بستگی دارد.
در دنیای چالش‌برانگیز امروز، جایی که جنگ‌های هویتی در زیر سطح تفاوت‌های زبانی و فرهنگی در حال رخ دادن است، فردوسی ما را به درک عمیق‌تری از خود و احترام به دیگران فرامی‌خواند. زبان فارسی که در تاریخ، تمدن را در همکاری با عربی، ترکی، اردو، پشتو و دیگر زبان‌های همسایه توسعه داده است، می‌تواند همچنین پلی برای گفت‌وگوهای جدید تمدنی باشد.
این زبان حافظ حافظه مشترک ملت‌هایی است که در کنار هم زندگی کرده‌اند و می‌تواند آینده‌ای جدید را تولید کند. روز بزرگداشت زبان فارسی، زمانی برای ستایش فردوسی است.
- فردوسی، معمار زبان و فرهنگی بزرگ
- زبان فارسی، پشتیبان فرهنگ و هویت در تاریخ
- شهنامه، سند فرهنگی برای صلح درونی
- زبان فارسی، دارایی فرهنگی استراتژیک
- فردوسی، ندای احترام به تنوع فرهنگی
