آیا علم داده می‌تواند بحران غذایی جهان را حل کند؟
در دنیای امروز، با چالش‌های جدی مانند تغییرات اقلیمی، رشد جمعیت و کمبود منابع مواجه هستیم که امنیت غذایی جهانی را تهدید می‌کند. در این زمینه، علم داده به‌عنوان یک قهرمان غیرمنتظره از انقلاب دیجیتال ظهور کرده است و در حال تغییر نحوه کشاورزی در سراسر جهان است.
این تحول بی‌صدا در حال رخ دادن است، از مزارع صنعتی بزرگ تا زمین‌های کوچک خانوادگی، کشاورزان با استفاده از قدرت اطلاعات، به شیوه‌ای هوشمندتر غذا تولید می‌کنند. در ادامه به بررسی این تحولات می‌پردازیم:
- استفاده از سنسورهای پیشرفته: سنسورهای پیشرفته‌ای که در خاک دفن شده‌اند، سطح رطوبت و مواد مغذی را با دقت اندازه‌گیری می‌کنند.
- تصاویر ماهواره‌ای: ماهواره‌ها با ثبت تصاویر دقیق از سلامت محصولات، نقشه دیجیتال زنده‌ای از نبض کشاورزی کره زمین ایجاد می‌کنند.
- پردازش داده‌ها با هوش مصنوعی: هوش مصنوعی این جریان داده‌ها را پردازش کرده و بینش‌های بلادرنگی ارائه می‌دهد که در یک دهه پیش غیرقابل تصور بود.
این بینش‌ها شامل پیش‌بینی شیوع آفات قبل از وقوع، محاسبه زمان دقیق رسیدن محصولات به اوج بلوغ و حتی پیشنهاد دادن به کشاورزان در مورد کدام گونه‌ها در شرایط آب‌وهوایی متغیر بهتر عمل خواهند کرد، می‌باشد.
در مناطقی مانند مناطق خشک آفریقا، تأثیر این فناوری‌ها به‌خوبی قابل مشاهده است. در این مناطق، برنامه‌های موبایل مشاوره‌های شخصی‌سازی‌شده‌ای به کشاورزان می‌دهند و به آنها کمک می‌کنند تا معیشت خود را در برابر باران‌های غیرقابل پیش‌بینی حفظ کنند.
همچنین در شبکه‌های توزیع غذا، الگوریتم‌های یادگیری ماشین در حال تغییر نحوه انتقال غذا از مزارع به سفره‌ها هستند و از هدررفت‌های ناگوار جلوگیری می‌کنند؛ جایی که تقریباً یک‌سوم تولیدات غذایی جهانی هرگز به دست گرسنگان نمی‌رسد.
با این حال، این انقلاب فناورانه با واقعیت‌های تلخی نیز روبرو است. شکاف دیجیتالی بسیاری از کشاورزان کوچک را در حاشیه قرار داده و هیچ الگوریتمی نمی‌تواند به‌طور معجزه‌آسا آب را در خاک‌های خشک ایجاد کند یا زمین‌های تخریب‌شده را به‌سرعت احیا کند.
پتانسیل واقعی در این است که علم داده نه تنها به‌دنبال جایگزینی خرد سنتی کشاورزی باشد، بلکه بتواند نسل‌ها دانش کشاورزی را با بینش‌های نوین ترکیب کند.
تحقیقات در این زمینه به‌دنبال دموکراتیزه کردن این ابزارها هستند و سیاست‌گذاران با سوالات مربوط به مالکیت داده و عدالت مواجه هستند. یک حقیقت واضح است: اگرچه علم داده به تنهایی نمی‌تواند گرسنگی جهانی را حل کند، اما می‌تواند هوشمندترین ابزارهایی را که بشریت تاکنون برای ایجاد آینده‌ای امن‌تر غذایی در اختیار دارد، فراهم کند.
در نهایت، همکاری بین فناوری‌های نوین و تجربیات قدیمی کشاورزی می‌تواند به ما در ساختن آینده‌ای پایدار و مقاوم در برابر چالش‌های غذایی کمک کند. این همکاری نه تنها به تأمین امنیت غذایی کمک می‌کند، بلکه می‌تواند به حفظ محیط زیست و تنوع زیستی نیز منجر شود.
