بازسازی معبد چغازنبیل، میراث جهانی یونسکو، به اوج شکوه خود بازمی‌گردد!

بازسازی معبد چغازنبیل، میراث جهانی یونسکو، به اوج شکوه خود بازمی‌گردد!

پروژه تخصصی حفاظت و مرمت معبد اینشوشیناک که در طبقه اول زقورat چغازنبیل در استان خوزستان واقع شده است، با موفقیت به پایان رسیده است. این پروژه با رعایت استانداردهای بین‌المللی در زمینه حفاظت از سازه‌های خاکی انجام شد و بر اساس اصول اصالت، تمامیت و پایداری بلندمدت طراحی شده است.

آتفه رشنی، مدیر پایگاه جهانی چغازنبیل و هفت تپه، اعلام کرد که هدف این پروژه حفظ اصالت مواد و ساختار، افزایش قابلیت خوانایی فرم معماری معبد و گسترش عمر ساختمان در حالی که تهدیدهای بالقوه را کاهش می‌دهد، بوده است. او همچنین بر این نکته تأکید کرد که کارهای حفاظتی با حداقل مداخلات و استفاده از مواد سازگار و همگن انجام شده است.

  • حفاظت در محل: یکی از رویکردهای اصلی پروژه، حفاظت از معبد در محل اصلی آن است که به حفظ لایه‌های تاریخی کمک می‌کند.
  • رعایت استانداردهای بین‌المللی: این پروژه به اصول نظری حفاظت، از جمله منشور ونیز و راهنماهای ICOMOS برای حفظ معماری خاکی پایبند بوده است.
  • توجه به آسیب‌های موجود: نظارت مستمر بر آسیب‌های موجود برای اطمینان از تثبیت وضعیت کنونی معبد و جلوگیری از deteriorating آینده انجام شده است.

معبد اینشوشیناک که به‌عنوان یکی از اجزای مهم زقورat چغازنبیل شناخته می‌شود، اعتقاد بر این است که در حدود 1250 سال قبل از میلاد در دوره ایلامی ساخته شده است. چغازنبیل یکی از بزرگترین سازه‌های آجری دنیا و یکی از نخستین بناهای ثبت‌شده در فهرست میراث جهانی یونسکو در ایران است. این معبد به ایزد اینشوشیناک، خدای اصلی سوسا، اختصاص دارد و نمونه بارزی از مهارت معماری ایلامی محسوب می‌شود.

READ  مسجد عمادالدوله: یکی از برجسته‌ترین مساجد استان کرمانشاه ایران

رشنی همچنین به تأکید بر اهمیت حفاظت در محل و حفظ لایه‌های تاریخی در پروژه اشاره کرد و بیان داشت که این رویکرد به درک عمیق‌تری از تحول این بنا در زمینه طبیعی و فرهنگی آن کمک می‌کند.

او تصریح کرد: “حفاظت از معبد اینشوشیناک یک گام دیگر به سوی حفاظت پایدار از این سایت جهانی فوق‌العاده است.” او افزود که این پروژه تعهد به حفظ بلندمدت مجموعه چغازنبیل را تقویت می‌کند و اطمینان می‌دهد که ارزش‌های آن برای نسل‌های آینده حفظ شود.

چغازنبیل که به نام زقورat دور-اونتاش نیز شناخته می‌شود، در سال 1979 به عنوان نخستین ورودی ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد. این سایت همچنان توجه بین‌المللی را به عنوان نمایشی برجسته از تمدن ایلامی و دستاوردهای معماری آن جلب می‌کند.

نوشته‌های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *