توقفهای ترامپ در استخدامها، تهدیدی برای پیشرفتهای تحقیقاتی در زمینه سرطان
با توجه به تحولات اخیر، اخراج کارکنان مؤسسه ملی بهداشت (NIH) تحت دستور اجرایی دولت ترامپ در حالی اتفاق افتاد که محققان به تازگی از یک پیشرفت بزرگ در درمان سرطان خبر داده بودند. این اقدام با انتقادات شدیدی از سوی جامعه پزشکی مواجه شده و نگرانیهای زیادی را درباره تأثیر آن بر مراقبت از بیماران به وجود آورده است.
اخراج دهها نفر از محققان و کارکنان NIH در روز سهشنبه به عنوان بخشی از یک دستور اجرایی گسترده صادر شده توسط رئیسجمهور پیشین ایالات متحده، دونالد ترامپ، صورت گرفت. این اقدام همزمان با انتشار یک مطالعه مهم در نشریه طبیعت (Nature Medicine) توسط دانشمندان NIH بود که نشاندهنده موفقیت اولیه در استفاده از ایمندرمانی شخصی برای کاهش تومورهای جامد در بیماران مبتلا به سرطانهای روده بزرگ و دیگر سرطانهای گوارشی بود.
زمانبندی این اخراجها، دانشمندان و حرفهایهای پزشکی را شوکه کرد و آنها هشدار دادند که این کاهش نیرو ممکن است موجب تأخیر در ارائه مراقبتهای حیاتی به بیماران سرطانی و جلوگیری از پیشرفت در یک زمینه تحقیقاتی شود که در حال حاضر تحت فشار است. دکتر استیون روزنبرگ، رئیس جراحی در مؤسسه ملی سرطان و یکی از نویسندگان اصلی این مطالعه، در مصاحبهای با واشنگتن پست گفت: “این موضوع نظری نیست. ما مجبور به تأخیر در درمان برخی بیماران شدهایم. افرادی که زمان زیادی ندارند.”
- اخراجها شامل کارکنان فنی و تحقیقاتی بود، از جمله دو دانشمند که بهطور مستقیم در تولید درمانهای سلولی ایمنسازی شخصی مشارکت داشتند.
- حداقل دو بیمار واجد شرایط برای درمان جدید به دلیل کاهش نیروی کار و کندیهای اداری قبلی، با تأخیر در درمان مواجه شدند.
- تحقیقات بیشتری نیز تحت تأثیر قرار خواهد گرفت، زیرا نه محقق دیگر با پایان قرارداد در سالهای 2025 یا 2026 مواجه هستند و هیچ تضمینی برای تمدید قرارداد آنها وجود ندارد.
دکتر روزنبرگ در ادامه گفت: “در حال حاضر، با فرض اینکه اوضاع بدتر نشود، باید منتظر یک ماه تأخیر باشیم.” او همچنین افزود: “این بیماران زمان زیادی برای از دست دادن ندارند.”
دولت ترامپ از اخراجها به عنوان بخشی از تلاشهای گستردهتر برای کاهش اندازه نیروی کار فدرال دفاع کرده است. یک سخنگوی وزارت بهداشت و خدمات انسانی در یک بیانیه گفت: “NIH و HHS در حال رعایت دستور اجرایی رئیسجمهور ترامپ هستند.”
مطالعه خود نیز امیدواریهای محتاطانهای را به همراه داشت و گزارش داد که ایمندرمانی شخصی منجر به کاهش تومور در هشت مورد از 34 بیمار شده است—یک گام کوچک اما معنادار در درمان تومورهای جامد که در برابر ایمندرمانیهای قبلی مقاوم بودهاند.
این درمان شامل توالییابی DNA تومور بیمار، شناسایی جهشهای قابل هدف و افزایش سلولهای ایمنی است که میتوانند به این جهشها حمله کنند. دکتر پاتریک هو، رئیس مرکز سرطان موفیت در فلوریدا، این یافتهها را “بسیار هیجانانگیز” توصیف کرد و گفت: “بسیاری از آزمایشگاهها در کشور نمیتوانند آنچه آنها انجام دادند را انجام دهند.”
با این حال، همان آزمایشگاهها اکنون با کمبود نیروی کار، تأخیر در تأمین و محدودیتهای سفر مواجه هستند که بهطور مستقیم بر تحقیق و مراقبت از بیماران تأثیر میگذارد. دکتر روزنبرگ افزود: “ما مجبور به کند کردن کار خود هستیم. در طول حرفهام، چیزی شبیه به این را هرگز ندیدهام.”
دکتر روزنبرگ بهتازگی از حضور در یک کنفرانس بزرگ تحقیقاتی سرطان منع شده است، زیرا محدودیتهای جدید سفر این فرصتهای مهم برای همکاری را قطع کرده است. او گفت: “علم یک تلاش انفرادی نیست. وقتی زمان را از دست میدهید، افراد را از دست میدهید و شروع به از دست دادن حرکت میکنید.”
مرکز بالینی NIH، بزرگترین بیمارستان تحقیقاتی کشور، هنوز فعال است، اما به دلیل از دست دادن کارکنان با دانش تخصصی در تولید درمانهای سلولی، کاهش ظرفیت را تجربه کرده است. این اخراجها همچنین در میان نگرانیهای فزاینده درباره افزایش نرخ سرطان در آمریکاییهای جوانتر اتفاق میافتد. مطالعات اخیر نشان دادهاند که سرطانهای گوارشی در افراد زیر 50 سال افزایش یافتهاند، که این موضوع ضرورت تحقیق و نوآوری در درمان را بیشتر میکند.