جایزه اسکار فلسطینی در پی ضرب و شتم شدید توسط مستعمره‌نشینان اسرائیلی ناپدید شد!
حمدا بالال، کارگردان فلسطینی و برنده جایزه اسکار، سه هفته پیش از لس آنجلس بازگشت و روز دوشنبه شب در روستای فلسطینی سوسیا، واقع در جنوب الخلیل در کرانه باختری اشغالی، به شدت مورد حمله قرار گرفت. همکار او این حمله را به عنوان “مهاجمان جمعی” از سوی مستعمره‌نشینان اسرائیلی توصیف کرد.
روستای سوسیا در جوار یک مستعمره اسرائیلی قرار دارد که بر اساس قوانین بین‌المللی غیرقانونی است و اکثر دولت‌های آمریکایی اذعان دارند که این نقض ماده 49 کنوانسیون ژنو محسوب می‌شود.
مکان فعلی بالال پس از آنکه سربازان اسرائیلی او را از آمبولانسی که برای درمانش آمده بود، ربودند، نامشخص است. یووال آبرام، همکار کارگردان و برنده دیگر اسکار مستند “هیچ سرزمینی دیگر”، در پستی در شبکه اجتماعی X اعلام کرد.
آبرام که خبرنگار مجله +972 است، در پست جداگانه‌ای ویدیویی لرزان از یک تلفن همراه منتشر کرد که در آن مستعمره‌نشینان با ماسک به “روستای حمدا حمله کردند و به ادامه حمله به فعالان آمریکایی پرداختند و ماشین‌های آنها را با سنگ‌ها شکستند”.
پنج فعال یهودی-آمریکایی که در صحنه حاضر بودند، “در پروژه هم‌مقاومت سه‌ماهه‌ای شرکت می‌کردند” که در ماسافر یاتا، روستای مرکزی فیلم “هیچ سرزمینی دیگر”، انجام می‌شد. مرکز غیرخشونت یهودی در بیانیه‌ای که روز دوشنبه منتشر شد، این نکته را اعلام کرد.
ماسافر یاتا در فاصله‌ای کوتاه از سوسیا قرار دارد.
این فعالان “به درخواست‌ها برای حمایت از روستای سوسیا در حین حمله پاسخ دادند” و “زمانی که فعالان به ماشین خود برای پناه بردن بازگشتند، مستعمره‌نشینان اطراف ماشین را محاصره کردند، لاستیک‌های آن را پاره کردند و شیشه‌ها را با سنگ‌ها شکستند”؛ به گفته مرکز غیرخشونت یهودی.
بازل عدرا، ساکن فلسطینی ماسافر یاتا که داستانش در فیلم روایت می‌شود، روز دوشنبه گفت که او “کنار کرم، پسر 7 ساله حمدا، در نزدیکی خون حمدا در خانه‌اش ایستاده بود، پس از آنکه مستعمره‌نشینان او را به دار آویختند”.
عدرا افزود: “حمدا هنوز مفقود است پس از آنکه سربازان او را ربودند، در حالی که مجروح و خونین بود”.
او ادامه داد: “این گونه است که آنها ماسافر یاتا را محو می‌کنند”.
حملات مستعمره‌نشینان اسرائیلی به فلسطینیان و خانه‌ها و مزارع آنها امری معمول است. این حملات اغلب خشن و می‌توانند کشنده باشند و شامل آتش زدن اموال و حیوانات و ضرب و شتم ساکنان می‌شوند.
سازمان بشردوستانه ملل متحد، OCHA، تنها در سال 2025 حداقل 220 حمله توسط مستعمره‌نشینان اسرائیلی به فلسطینیان را مستند کرده است.
در یک مورد بسیار دلخراش در سال 2015، یک پسر بچه فلسطینی 18 ماهه در اثر آتش سوزی ناشی از حمله مستعمره‌نشینان در دوما، واقع در جنوب نابلس، به طرز فجیعی سوزانده شد.
رئیس‌جمهور سابق آمریکا، جو بایدن، تعدادی از مستعمره‌نشینان اسرائیلی را به خاطر انجام چنین حملاتی تحریم کرد، اما رئیس‌جمهور دونالد ترامپ بعداً این تحریم‌ها را لغو کرد.
مرکز غیرخشونت یهودی گفت: “فعالان محلی و بین‌المللی به طور منظم اقدامات مستعمره‌نشینان را که مشابه این حملات را انجام می‌دهند، مستند می‌کنند و اغلب برای برخی از نوع جبران به پلیس تماس می‌گیرند، اما مستعمره‌نشینان به ندرت، اگر نه هرگز، به خاطر جنایات خود پاسخگو می‌شوند”.
شاهدان عینی اغلب بازگو می‌کنند که نظامیان اسرائیلی یا در حین حملات از مستعمره‌نشینان تماشا می‌کنند یا فلسطینیان و فعالان خارجی را که در حال دفاع از اموال هستند، بازداشت می‌کنند.
اخیراً، میدل ایست آی با الکس چابوت 44 ساله، فعالی که این ماه به ایالات متحده دیپورت شده است و به مدت 99 سال از ورود به اسرائیل، کرانه باختری و غزه منع شده است، صحبت کرد.
چابوت در حالی که در حال فعالیت در “جنبش همبستگی بین‌المللی” بود، در شمال ماسافر یاتا در التوانی بود و گفت که مستعمره‌نشینان اسرائیلی با تفنگ‌های تهاجمی و چاقو به خانواده‌های فلسطینی حمله کردند.
چابوت گفت: “زمانی که ما شروع به فیلم‌برداری کردیم، نیروهای اسرائیلی ما را متوقف کردند، بازرسی کردند و ما را متهم کردند که چاقوها را آورده‌ایم”.
او ادامه داد: “سپس آنها متوجه شدند که اینطور نیست”.
چابوت گفت: “آنها چهار مرد فلسطینی را به شدت با دستبند روی زمین قرار داده بودند و دست‌های آنها به شدت بنفش شده بود”.
او اشاره کرد: “ما حدود نیم ساعت آنجا بودیم و در آن نیم ساعت، به نظر می‌رسید که مستعمره‌نشینان و نظامی‌ها در حال هماهنگی داستان خود بودند که قرار است بسازند. من هرگز نقطه نظر دیگری را نداشتم [و آنها نیز] فلسطینی‌ها را مصاحبه نکردند”.
چابوت دستگیر و مورد بازجویی قرار گرفت، تلفن او ضبط شد و به یک سلول بازداشت منتقل شد و سپس به کالیفرنیا فرستاده شد.
او بر نیاز آمریکایی‌ها به درک اینکه برای خانواده‌های فلسطینی در کرانه باختری هیچ نوع حفاظتی وجود ندارد، تاکید کرد، زیرا تعداد مستعمره‌ها در حال افزایش است.
او گفت: “آنها به معنای واقعی کلمه آزادی کامل دارند تا هر کاری که می‌خواهند، هر زمان که بخواهند، انجام دهند”.
او ادامه داد: “آنها می‌توانند به سادگی وارد شوند، چیزهای زیادی را بدزدند، پنل‌های خورشیدی را بشکنند و در نهایت، شما می‌دانید، برخی از این خانواده‌های [فلسطینی] یا از سوی نظامی‌ها دستور ترک می‌گیرند، خانه‌هایشان تخریب می‌شود یا برخی از آنها تسلیم می‌شوند زیرا می‌گویند ‘دیگر نمی‌توانم به این شکل زندگی کنم'”.
