شب الیسا مورنته: جشن ادبی در خانه اندیشمندان انسانی
نشست ادبی “شب السا مورات” در خانه اندیشمندان علوم انسانی تهران در روز یکشنبه برگزار خواهد شد. این برنامه به بررسی زندگی و آثار نویسنده، پژوهشگر و مترجم ایتالیایی، السا مورات اختصاص دارد و 834امین جلسه از شب‌های بخارا به شمار می‌رود.
در این مراسم، سخنرانانی از جمله آنتونیا شُرَکا، فاطمه عسگری، منوچهر افشاری، حمید نامجو و علی دهباشی به ایراد سخن خواهند پرداخت.
السا مورات (1912-1985) یک رمان‌نویس، شاعر، مترجم و نویسنده کتاب‌های کودکان ایتالیایی بود. او به خاطر کیفیت حماسی و اسطوره‌ای آثارش شناخته می‌شود که معمولاً حول مبارزات جوانان برای آشتی با دنیای بزرگسالی می‌چرخد. رمان او “تاریخ” در فهرست 100 کتاب برتر تمام دوران‌های کتابخانه جهانی بوک‌کلاپن قرار دارد.
اعلامیه برگزاری این رویداد، زندگی ادبی مورات را به عنوان تجربه‌ای منحصر به فرد در ادبیات قرن بیستم توصیف می‌کند؛ نویسنده‌ای که تمام وجودش را وقف ادبیات کرده و به آرزوی روابط انسانی واقعی در شور و شوق پرداخته است.
مورات به عنوان یک تاریخ‌نگار ایتالیا پس از جنگ جهانی دوم، هرگز از جستجوی زیبایی و هیجان آفرینش دست نکشید. او ادبیات را به عنوان گواهی درخشان بر تمامیت زندگی در نظر می‌گرفت و تخیل بی‌پایان خود را به آن می‌ریخت و آن را به کل قلمرو واقعیت گسترش می‌داد و زیبایی را با حقیقت پیوند می‌داد و پرچم عشق و فضیلت را بدون هیچ‌گونه عقب‌نشینی در برابر تاریکی تهدیدکننده زندگی فردی و اجتماعی برافراشت.
این دیدگاه به استعداد ذاتی او در داستان‌گویی گره خورده بود و به او این امکان را داد که در کنار همسرش، نویسنده آلبِرتو موریاو، قرار گیرد. اما مورات بسیاری از بهینه‌سازی‌های روش‌شناختی، فاصله‌گذاری‌های فکری و هنجارهای از پیش تعیین‌شده را رد کرد و به جای آن، سبکی درخشان، شگفت‌انگیز و افراطی از نوشتن را خلق کرد.
در رمان “تاریخ”، مورات درباره شخصیت‌های خود از فاصله‌ای عمدی می‌نویسد؛ به حدی که در دنیای او “حساب مردگان و زنده‌ها پاک شده است.” از این فاصله، ناله‌ای ضعیف و تقریباً حیوانی از ایـدا، شخصیتی که به آسایشگاه منتقل خواهد شد، شنیده می‌شود: “کاش هرگز به نژاد انسانی تعلق نداشتم.” این تنها یکی از بسیاری از ارجاعات در “تاریخ” است که به قلمرو حیوانی اشاره دارد.
مورات به موسیقی، کتاب‌ها و گربه‌ها علاقه‌مند بود. کتاب‌های مورد علاقه‌اش شامل “ایلیاد”، “دن کیشوت” و “هملت” بود. او همچنین به روانشناسی فرویدی، افلاطون و سیمون وِیل علاقه‌مند بود.
اکثر بزرگترین آثار مورات تحت تأثیر انتخاب‌ها و تجربیات زندگی‌اش شکل گرفته و در شخصیت‌های اصلی او منعکس شده است. یکی از تم‌های مرکزی در آثار مورات نارسیسیسم است. بیشتر شخصیت‌های اصلی او از اتوبیوگرافی به عنوان راهی برای جستجوی درمان خود و امیدوار بودن استفاده می‌کنند. روایت به ابزاری اصلی تبدیل می‌شود. نوشتن او برای شکل‌گیری آگاهی مثبت درباره خاطرات شخصی‌اش ضروری است.
جنبه مهم دیگری که در آثار مورات وجود دارد، استعاره عشق است. به اعتقاد او، عشق می‌تواند شوق و وسواس باشد و می‌تواند به ناامیدی یا ویرانی منجر شود. عشق و نارسیسیسم تم‌هایی هستند که به خوبی با یکدیگر مرتبط‌اند. بیشتر شخصیت‌های مورات به دنبال عشق هستند، نه به این دلیل که احساسات واقعی نسبت به فردی که عاشقش شده‌اند دارند، بلکه به خاطر این که نیاز دارند احساسات خالی از کودکی خود را پوشش دهند. از طریق عشق و نارسیسیسم، مورات تم‌های دیگری مانند نقش مادری و معنی تجربیات کودکی را معرفی می‌کند.
در طول این رویداد، بخشی از یک مستند درباره زندگی السا مورات نیز به نمایش گذاشته خواهد شد.
خانه اندیشمندان علوم انسانی در تقاطع خیابان‌های نجات‌اللهی (ویلا) و ورشو واقع شده است.
