ماموریت فضایی برای کاشت غذا در مدار از صفر آغاز شد!
یک آزمایش فضایی جدید که امروز راه‌اندازی شد، به دنبال تولید وعده‌های غذایی کامل—مانند استیک و پوره سیب‌زمینی—از سلول‌ها در مدار است. این اقدام جسورانه برای بهبود پایداری زندگی انسان در فراتر از زمین طراحی شده است.
این مأموریت که با حمایت آژانس فضایی اروپا انجام می‌شود، به بررسی این موضوع می‌پردازد که آیا می‌توان غذاهای پرورشی در آزمایشگاه را در فضا تولید کرد یا خیر. شرایط خاصی مانند میکروگرانش و تابش در فضا چالش‌های منحصر به فردی را به همراه دارد. اگر این روش موفقیت‌آمیز باشد، می‌تواند هزینه بالای تأمین غذا برای فضانوردان را که در حال حاضر به ۲۰,۰۰۰ پوند در روز برای هر نفر می‌رسد، کاهش دهد.
این پروژه به عنوان اولین قدم به سمت نصب یک سیستم تولید غذا در ایستگاه فضایی بین‌المللی در دو سال آینده توصیف شده است. به گفته دکتر عقیل شمسول، بنیان‌گذار یک شرکت فناوری فضایی خصوصی که این ابتکار را به همراه محققان یک دانشگاه معتبر در لندن هدایت می‌کند، “رویای ما داشتن کارخانه‌هایی در مدار و بر روی ماه است. ما به تأسیسات تولید خارج از زمین نیاز داریم تا از زندگی انسانی در فضا حمایت کنیم.”
غذای پرورشی در آزمایشگاه شامل کشت عناصر اصلی غذایی—پروتئین‌ها، چربی‌ها و کربوهیدرات‌ها—در بیوراکتورها است که سپس به اشکال آشنا پردازش می‌شوند. این تکنیک در زمین باعث کاهش استفاده از زمین و انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود. اما در فضا، انگیزه اصلی هزینه و خودکفایی است.
آزمایش کنونی یک بیوراکتور مینیاتوری را که حاوی مخمرهای مهندسی ژنتیکی شده است، به مدار می‌فرستد. این بیوراکتور به همراه راکت فالکون ۹ اسپیس‌ایکس به فضا پرتاب می‌شود. مخلوط مخمر به مدت سه ساعت در مدار باقی مانده و سپس به سمت زمین نزدیک پرتغال بازمی‌گردد، جایی که جمع آوری و تحلیل خواهد شد.
دکتر رودریگو لده‌سما-آمارو، مدیر آزمایشگاه پشت این پروژه، گفت: “ما می‌توانیم تمامی عناصر لازم برای تولید غذا—پروتئین‌ها، کربوهیدرات‌ها، چربی‌ها و حتی فیبرها را تولید کنیم و آن‌ها را به اشکال مختلف ترکیب کنیم.”
فرایند تخمیر مورد استفاده مشابه فرآیند تولید آبجو است، اما با تغییرات ژنتیکی دقیق—که به عنوان تخمیر دقیق شناخته می‌شود—که مواد مغذی مانند ویتامین‌ها را به طور مستقیم تولید می‌کند.
در حال حاضر، ماده‌ای که تولید می‌شود شبیه به یک خمیر رنگ آجر است، اما یک طراح آشپزی به نام یاکوب رادزیکوفسکی در حال توسعه دستورهای غذایی با استفاده از مواد طبیعی مبتنی بر قارچ است تا زمانی که نسخه‌های پرورشی در آزمایشگاه برای مصرف مجاز شوند. “ما می‌خواهیم فضانوردان از طریق غذاهای آشنا—چه فرانسوی، چه هندی و چه چینی—احساس راحتی کنند.”
آیا آزمایش امروز؟ دامپلینگ‌های تند با سس غوطه‌وری، که توسط هیچ‌کس غیر از یک فضانورد و شیمی‌دان سابق نمونه‌برداری شده است و طعم و پتانسیل آن را ستود.
او گفت: “شما یک طعم قوی دریافت می‌کنید—این واقعاً خوشمزه است.” او به یاد آورد که در زمان خود در فضا به غذاهای محدود و با عمر طولانی دسترسی داشت.
او بر پتانسیل علمی تأکید کرد: مأموریت‌های فضایی بر متابولیسم، سطح هورمون‌ها و چگالی استخوان فضانوردان تأثیر می‌گذارد. غذای پرورشی در آزمایشگاه می‌تواند به گونه‌ای طراحی شود که شامل مواد مغذی مورد نیاز باشد و احتمالاً نیاز به مکمل‌ها را کاهش دهد.
او توضیح داد: “فضانوردان اغلب به دلیل کمبود تنوع و جذابیت در رژیم غذایی خود وزن کم می‌کنند. اما اگر بتوانند چیزی تازه و سالم بخورند، هم روحیه و هم تغذیه آن‌ها بهبود خواهد یافت.”
