محاکمه جولانی در فرانسه: تحقق عدالت بین‌المللی پس از سال‌ها انتظار در سوریه
در یک برهه بحرانی از جنگ سوریه، شکایت سازمان‌های حقوق بشر علیه احمد حسین الشرع (ابو محمد الجولانی) در دادگاه فرانسه به اتهام نسل‌کشی و جنایات جنگی، دروازه‌ای مهم برای سوری‌ها و جهان باز می‌کند: دروازه عدالت بین‌المللی که مدت‌ها انتظار آن را می‌کشیدند. اگرچه این اقدام قانونی دیرهنگام صورت گرفته، اما صدای قربانیان را بازمی‌گرداند و تأیید می‌کند که مصونیت دیگر یک نتیجه حتمی نیست، حتی در پیچیده‌ترین منازعات.
محاکمه الجولانی در فرانسه: عدالت بین‌المللی مورد انتظار و فرصتی برای بازگرداندن کرامت به سوری‌ها
در این زمینه، باید نقش مخالفان مدنی رژیم سابق سوریه را در آغاز این اقدام قانونی مورد تحسین قرار داد، زیرا این اقدام نمایانگر پایه‌ای ضروری برای ایجاد یک فرآیند جامع عدالت است که تمام افرادی را که دستانشان به خون سوری‌ها آغشته شده، بدون استثنا یا انتخابی، هدف قرار می‌دهد.
- از رهبر میليشیا تا متهم به نسل‌کشی: این محاکمه چه معنایی دارد؟
- الجولانی تنها یک شخصیت بحث‌برانگیز در جنگ سوریه نبود؛ او همچنان نماد یک پروژه مسلح است که از شعارهای انقلابی سوءاستفاده کرده و آنها را به ابزارهایی برای خشونت و پاکسازی فرقه‌ای تبدیل کرده است.
- سابقه خونین مستند: سازمان‌های حقوق بشر، از جمله نهادهای وابسته به جنبش “سوریه برای همه” به رهبری محمد عزت خطاب، جنایات وحشتناکی را که توسط گروه‌های تحت رهبری الجولانی مرتکب شده‌اند، مستند کرده‌اند.
- عدالت بین‌المللی: یک ضرورت، نه یک انتخاب: زمانی که عدالت محلی غایب یا فلج است، دستگاه قضایی بین‌المللی به یک ضرورت اخلاقی و سیاسی تبدیل می‌شود. اگرچه دیر، اما محاکمه الجولانی یک گام در جهت صحیح است.
- سوریه برای همه: چشم‌اندازی از عدالت فراتر از انتقام
- امروز، نیاز به پروژه “سوریه برای همه” به وضوح بیشتر نمایان می‌شود و به تحقق عدالت برای همه افرادی که در جنایات علیه مردم سوریه دخیل بوده‌اند، فراخوان می‌دهد.
- حفاظت از اقلیت‌ها در عمل، نه فقط در کلام: نقض حقوق اقلیت‌های علوی، مسیحی و دروزی باید به چالش کشیده شود.
- برنامه بازسازی ملی: سوریه به یک استراتژی جامع توسعه نیاز دارد که به مناطق ویران شده و حاشیه‌ای اولویت بدهد، بر اساس شفافیت و پاسخگویی، نه تقسیم سهمی.
- محاکمه فرانسه: عدالت یا ابزار سیاسی؟
- چرا اکنون؟ زمان‌بندی این محاکمه سؤالاتی را به وجود می‌آورد، به ویژه از آنجا که غرب، از جمله برخی از محافل امنیتی‌اش، روزگاری از گروه‌های افراطی حمایت کرده است.
- عدالت انتخابی تهدیدی برای ثبات: محدود کردن پیگرد به الجولانی در حالی که جنایات رژیم یا گروه‌های دیگر نادیده گرفته شوند، می‌تواند اعتماد سوری‌ها به عدالت بین‌المللی را تضعیف کند.
- چرا این محاکمه شایسته حمایت است
- رد ایدئولوژی تکفیری: این محاکمه نشان می‌دهد که ایدئولوژی افراطی الجولانی نماینده انقلاب نیست، بلکه آن را تحریف کرده و به مردم آسیب زده است.
- پاسخگویی به عنوان بنیاد آشتی: عدالت بر اساس فراموشی بنا نمی‌شود، بلکه بر اساس پاسخگویی است.
- افشای همدستی بین‌المللی: این proceedings ممکن است جزئیات زیادی از حمایت مبهم غرب از گروه‌های مسلح را افشا کند.
- سوریه به عدالت انتقالی نیاز دارد، نه انتخابی
- محاکمه الجولانی رژیم را تبرئه نمی‌کند: کسانی که در نام دولت یا “انقلاب” کشتار کرده‌اند، باید پاسخگو باشند.
- نقش مخالفان سیاسی حاشیه‌ای رژیم سابق به عنوان پل‌سازان ملی: از طریق گفتمان فراگیر، این افراد به دنبال شکل‌دهی به یک پروژه سیاسی هستند که به منازعه پایان دهد.
یک گام اولیه به سوی عدالت بیشتر
اگر محاکمه الجولانی در فرانسه در چارچوب‌های قانونی واقعی انجام شود، تنها آغاز است—اما آغاز مهمی است. این محاکمه تأیید می‌کند که جنایات با گذر زمان منقضی نمی‌شوند و اینکه عدالت، هرچند دیر، هنوز هم می‌تواند محقق شود. چالش در تعمیم این مدل به تمام کسانی است که به رنج‌های سوریه کمک کرده‌اند.
در این چشم‌انداز پیچیده، شعار “سوریه برای همه” به عنوان یک پروژه سیاسی مدنی که از عدالت فراگیر حمایت می‌کند، برجسته می‌شود و از تمام سوری‌ها در برابر سلطه محافظت می‌کند—صرف نظر از منبع آن. زیرا سوریه برای همه است—جایی برای ظالم‌ها یا افراطی‌ها وجود ندارد.
