مرکز فرهنگی آرازباران به بررسی نمایشگاه “اینجا” می‌پردازد
فیلم “اینجا” که در سال 2024 توسط کارگردان برجسته آمریکایی، رابرت زمه‌کیس ساخته شده است، در مرکز فرهنگی آرس باران تهران در روز یکشنبه بررسی خواهد شد. منتقد فیلم، کورش جاهد، در این نمایش فیلم حضور خواهد داشت و بعد از آن جلسه‌ای برای بررسی فیلم برگزار خواهد شد.
فیلم “اینجا” بر اساس رمان گرافیکی تحسین‌شده ریچارد مک‌گوایر در سال 2014 ساخته شده است و رویکردی غیرخطی به داستان‌گویی دارد. این فیلم به بررسی رویدادهایی می‌پردازد که در یک قطعه زمین واحد و ساکنان آن از زمان‌های پیشاتاریخی تا قرن بیست و یکم اتفاق می‌افتد. در طول فیلم، تصاویری که به طور همزمان به چندین قاب تقسیم شده‌اند، دوره‌های مختلف را به تصویر می‌کشد و عمق روایت را افزایش می‌دهد.
داستان به صورت غیرخطی پیش می‌رود و با دایناسورهایی که در این سرزمین زندگی می‌کنند، آغاز می‌شود. پس از انقراض آنها، یک عصر یخ آغاز می‌شود که نهایتاً به مناظر سرسبز تبدیل می‌شود. روایت به مردم لننی-لنپه منتقل می‌شود و بر روی داستان عاشقانه یک زوج تمرکز می‌کند که با درد و غم و در کنار گاهی حضور یک پرنده‌عسل، همراه است.
با پیشرفت زمان، این زمین به املاک ویلیام فرانکلین، پسر بنجامین فرانکلین، تعلق می‌گیرد. در آغاز قرن بیستم، یک خانه به عنوان مکان مرکزی بسیاری از اتفاقات داستان مطرح می‌شود. زوج هارتر ساکن این خانه هستند، جایی که عشق جان به پرواز در نهایت به مرگ زودهنگام او به دلیل آنفولانزای اسپانیایی منجر می‌شود.
ساکنان بعدی شامل لی، یک مخترع بوهیمی، و همسرش استلا، که در دهه 1940 مدل پین‌آپ بود، می‌شوند. آنها در نهایت برای پیگیری رویاهای خود به کالیفرنیا می‌روند. خانواده یانگ بعد از جنگ جهانی دوم به این خانه نقل مکان کرده و سه فرزند را بزرگ می‌کنند و با چالش‌های زندگی از جمله ازدواج ریچارد با مارگارت پس از بارداری ناخواسته روبه‌رو می‌شوند.
فیلم همچنین زندگی آلو رز را به تصویر می‌کشد که به دلیل مشکلات سلامتی به فلوریدا نقل مکان می‌کنند و تغییراتی در خانواده پس از رفتن آنها به وجود می‌آید. در اوایل دهه 2000، ریچارد و مارگارت با پیچیدگی‌های طلاق مواجه می‌شوند، در حالی که یک خانواده جدید به نام هریس‌ها نیز با غم و اندوه خود مواجه می‌شوند، وقتی که یک فاجعه خانوادگی در میانه پاندمی COVID-19 به وقوع می‌پیوندد.
در یک نتیجه‌گیری احساسی، ریچارد به خانه خالی بازمی‌گردد و تلاش می‌کند تا خاطراتی را در ذهن مارگارت که به زوال عقل دچار شده است، زنده کند. در حالی که او لحظات خاص زندگی‌شان را مرور می‌کند، فیلم به یک بازتاب نوستالژیک از عشق و حافظه culminates شده و اهمیت ماندگار “اینجا” را آشکار می‌سازد. آخرین تصویر از یک پرنده‌عسل، بافت احساسی را که در سراسر این روایت وجود دارد، به هم می‌پیوندد.
