همکاری خلاقانه: طراحان رقص ایرانی و ژاپنی در پروژه نمایشی مشترک
کارگردان و طراح حرکات ایرانی، کامیار صالح‌پور، به همراه دایی ماتسواکا، هنرمند باتوه و عضو گروه Sankai Juku، در یک پروژه مشترک همکاری خواهند کرد. این پروژه در نیمه دوم سال جاری اجرا خواهد شد و هدف اصلی آن ایجاد پلی میان سبک‌های مختلف رقص و حرکات به منظور خلق یک فرم جدید هنری است.
طبق اطلاعاتی که سارا حدادی، مشاور رسانه‌ای و تبلیغاتی این نمایش ارائه داده، این همکاری به منظور ارائه فرصتی برای یادگیری و رشد متقابل بین دو فرهنگ انجام می‌شود. صالح‌پور در مورد این رویداد مشترک اظهار داشت:
“هدف اصلی ایجاد یک پل بین سبک‌های مختلف رقص است تا یک فرم جدید در زمینه حرکت و فرم خلق کنیم. همچنین تلاش داریم که فرصت‌هایی برای یادگیری و رشد متقابل فراهم کنیم.”
برای انتخاب نهایی هنرمندان برای این پروژه، یک کارگاه مشترک با حضور هر دو طراح در 16 جلسه برگزار خواهد شد. هنرمندان منتخب به نقش‌آفرینی در این تولید هنری خواهند پرداخت.
این همکاری قصد دارد پیامی از همبستگی و تبادل فرهنگی بین ایران و ژاپن را به جهان منتقل کند و نقطه آغازی برای همکاری‌های هنری بیشتر بین این دو کشور باشد.
کامیار صالح‌پور در زمینه کارگردانی تئاتر و سینما، طراحی حرکات، بازیگری، اجرا، تدریس یوگا و تخصص در درمان‌های شرقی و پزشکی مکمل، با چهره‌های برجسته‌ای همچون بهمن فرمان‌آرا، آرواند دشت‌آری، ایمان افشاریان و ماهان حیدری همکاری داشته است.
او همچنین در مؤسسات معتبری همچون مدرسه فیلم 8mm، موسسه کارنامه، موسسه ماهان، آکادمی سمن‌داریان و آکادمی سیما تیرانداز تدریس کرده است. صالح‌پور در دوره‌های آموزشی در لهستان، آلمان، چین، لبنان، هند، تبت، نپال، تایلند، مالزی، بلغارستان و دیگر کشورها شرکت کرده و کارگاه‌های مختلفی در شهرهای ایران و همچنین در چین، لهستان، لبنان و ترکیه برگزار کرده است.
دایی ماتسواکا، استاد باتوه و طراح حرکات مستقر در توکیو، مدرک‌های خود را از مدرسه طراحی کوواسوا و دانشکده فرهنگ دانشگاه صوفیا دریافت کرده است. او از سال 2005 به عنوان عضو گروه رقص مشهور باتوه Sankai Juku فعالیت می‌کند و با این گروه به بیش از 30 کشور سفر کرده است.
او همچنین سازمان LAND FES را در توکیو راه‌اندازی کرده و رویدادهای طراحی حرکتی خاص و محتوای فیلم‌برداری شده آنلاین را تولید می‌کند.
این همکاری می‌تواند به عنوان یک حرکت نوآورانه در عرصه هنرهای نمایشی محسوب شود و به گسترش روابط فرهنگی و هنری بین ایران و ژاپن کمک کند.
در نهایت باید گفت که این پروژه نه تنها به معرفی سبک‌های مختلف رقص کمک می‌کند، بلکه می‌تواند فرصتی برای ایجاد تعاملات فرهنگی و هنری عمیق‌تر بین دو کشور باشد.
