چرا روز قدس را جشن می‌گیریم؟ بررسی اهمیت و دلایل این روز بزرگ
مسئله روز جهانی قدس و جنایات اشغالگران صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین، از دیرباز ذهن تمام آزادی‌خواهان را در سراسر جهان به خود مشغول کرده است. این موضوع به ویژه برای مسلمانان و دوستداران آزادی در دنیای اسلام اهمیت ویژه‌ای دارد. از زمانی که رژیم صهیونیستی در قدس و دیگر شهرهای فلسطینی مستقر شد و با قوه قهریه زمین‌ها را تصرف کرد و مردم را از خانه‌هایشان آواره ساخت، این دغدغه روز به روز بیشتر شده است.
بر اساس اصول اسلامی، مسلمانان نمی‌توانند نسبت به این مسئله بی‌تفاوت باشند و در برابر هر نوع اعمال زور علیه مسلمانان و حتی بشریت سکوت کنند. به همین دلیل، امام خمینی (ره) آخرین جمعه ماه مبارک رمضان را به عنوان روز قدس تعیین کردند؛ روزی که مردم جمهوری اسلامی و دیگر کشورهای اسلامی و همچنین آزادی‌خواهان جهان، تظاهرات و راهپیمایی‌هایی را برای دفاع از حقوق مردم فلسطین برگزار می‌کنند.
روز قدس برای اولین بار در جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۵۸ گرامی داشته شد. از آن زمان، صدای حمایت از قدس و برنامه‌های مربوط به این مناسبت به صورت سالانه در نقاط مختلف جهان طنین‌انداز شده است.
هر سال، روز جهانی قدس به طور خودجوش و با حضور جمعیت‌های انبوه در سراسر جهان گرامی داشته می‌شود. در ایران، به ویژه، بزرگداشت این روز فشارهای عظیمی را از سوی کشورهایی که از رژیم صهیونیستی حمایت می‌کنند، به همراه داشته است. ایران با تحریم‌های بی‌سابقه بین‌المللی، اروپایی و آمریکایی روبرو شده است که هدف آن وادار کردن ایران به کنار گذاشتن موضع خود در قبال قدس و فلسطین است.
جهان نه تنها در این زمینه سکوت نکرده، بلکه شاهد عادی‌سازی روابط بسیاری از کشورها با رژیم صهیونیستی و برقراری روابط دیپلماتیک به قیمت حقوق مردم فلسطین بوده است. با این حال، راهپیمایی‌های روز قدس پیام قوی‌ای را از طرف این ملت ستم‌دیده به ایران و کشورهای تأثیرگذار در منطقه و جهان ارسال کرده است: مردم هرگز فلسطین را فراموش نمی‌کنند، از آن حمایت خواهند کرد و تا دستیابی به هدف نهایی خود—آزادی، هر هزینه‌ای که لازم باشد را پرداخت خواهند کرد.
گرامیداشت روز جهانی قدس یک اعلامیه جهانی از تنفر ملل آزاد از رژیم صهیونیستی و ظلم آن است. این رویداد سالانه حمایت از مردم مظلوم فلسطین را تقویت می‌کند تا تمام جهان این فریاد را بشنود و تصدیق کند که ظلم در این گوشه از جهان—فلسطین—اتفاق افتاده است و باید با آن مبارزه کرد.
با وجود سرکوب مداوم صداهای حامی فلسطین در غرب و ممنوعیت تظاهرات در چند کشور پس از عملیات سیل الاقصی، این به معنای آن نیست که باید از انکار رژیم صهیونیستی و متحدانش دست کشید. همچنین نباید در حمایت از مردم مظلوم فلسطین تردید کرد. بلکه باید روش‌های جایگزینی را برای انتقال پیام روز قدس جستجو کرد—حتی فراتر از آخرین جمعه رمضان.
یکی از این بسترها، رسانه‌ها، فضای مجازی و نفوذ در دستگاه امنیتی رژیم صهیونیستی است. به این ترتیب، اگر هر فردی یک کمپین یا هشتگ را ترویج کند، خشم خود را ابراز کند و صدای خود را در فضای دیجیتال تقویت کند، روز قدس به هدف خود خواهد رسید.
گزارش‌ها حاکی از آن است که خود رژیم صهیونیستی پیش‌بینی می‌کند که روز جهانی قدس امسال شاهد یک حمله سایبری هماهنگ از سوی فعالان جهانی باشد. روزنامه‌های عبری ادعا کرده‌اند که ایران منبع این حمله است.
این گزارش‌ها، به نقل از یک نهاد امنیت سایبری متخصص در جنگ سایبری، نشان می‌دهد که اهداف این حملات تنها وب‌سایت‌ها نیستند، بلکه تلاش‌هایی برای نابودی سیستم‌های اطلاعاتی نهادهای امنیتی اسرائیل نیز در دستور کار قرار دارد.
بله، فضای مجازی و رسانه‌های اجتماعی می‌توانند ابزارهای قدرتمندی برای انتقال پیام روز قدس به جهان باشند. فضای دیجیتال دارای مخاطبان وسیع‌تری است و بدون سانسور، این فریاد برای عدالت می‌تواند به گوش جهانیان برسد. در واقع، گرامیداشت روز جهانی قدس یک وظیفه است که باید انجام شود.
ایالات متحده و اشغالگران صهیونیستی همیشه به دنبال فرصت‌هایی برای گسترش تهاجم خود بوده و هرگز دست از آن نکشیده‌اند—گاهی از طریق پیشنهاد صلح و توافقات، و گاهی از طریق تهدید و اجبار. اما این محور آمریکایی-صهیونیستی باید درک کند که مقاومت مردم و حضور آنها در مبارزه، همراه با ابراز خشمشان، می‌تواند توطئه‌های آمریکایی و صهیونیستی را خنثی کند—دقیقا همان‌طور که «معامله قرن» و به تازگی طرح «خاورمیانه جدید» که پیش از عملیات سیل الاقصی مطرح شد، شکست خورد.
مقاومت مردم باید تقویت و گسترش یابد. حضور افراد آزادی‌خواه در سرتاسر جهان و مخالفت مداوم با رژیم صهیونیستی و ایالات متحده می‌تواند برنامه‌های آنها را پیچیده‌تر کند و از دستیابی به پیروزی جهانی‌گرایی جلوگیری کند.
روز قدس تنها یک مناسبت نمادین نیست—این یک ندای مداوم برای بیداری وجدان جهانی است و پیام روشنی است که فلسطین تنها نیست. مقاومت تنها یک انتخاب نیست بلکه سرنوشت ملتی است که حاضر به تسلیم نیست. مردم فلسطین، با وجود کشتارها، محاصره‌ها و توطئه‌ها، ثابت کرده‌اند که شکست‌ناپذیرند. آنها به انتظار قطعنامه‌های بین‌المللی یا همدردی‌های ساختگی نمی‌نشینند بلکه به خون شهیدان و صبر نسل‌های خود تکیه می‌کنند تا وعده آزادی محقق شود.
در برابر پروژه‌های عادی‌سازی و تصفیه، معادله مبارزه تغییر نخواهد کرد: اشغال محکوم به نابودی است، مقاومت ادامه خواهد یافت و فلسطین بازخواهد گشت—هرچقدر هم که زمان ببرد.
