ایران با هرگونه مداخله خارجی در سوریه مخالف است: دیپلمات
ایران به شدت با هر نوع مداخله خارجی در سوریه مخالف است و تأکید میکند که این مردم سوریه هستند که باید از طریق گفتوگو به وحدت سیاسی، قومی و فرهنگی دست یابند. در این راستا، محمدرضا روح شیبانی، مشاور ویژه وزیر امور خارجه، در یک پنل کارشناسی در مورد سوریه که در فروم گفتگوی تهران برگزار شد، به چالشهای اصلی پیش روی این کشور پرداخت.
به گفته شیبانی، چالش اصلی سوریه اشغال سرزمینهای آن توسط نیروهای خارجی است. او به نکات زیر اشاره کرد:
- بخشی از سرزمین سوریه تحت اشغال اسرائیل قرار دارد.
- برخی مناطق دیگر نیز در کنترل ایالات متحده و ترکیه است.
این دیپلمات هشدار داد که ادامه اشغال اراضی سوریه میتواند به ناامنی، بیثباتی و درگیریهای قومی منجر شود و احتمال بازگشت تروریسم را در این کشور افزایش دهد. شیبانی همچنین نگرانی خود را از بیتوجهی به حقوق اقلیتهای سوری ابراز کرد که به طور تاریخی منبع درگیری در این کشور بوده است.
او بر اهمیت صلح و ثبات در سوریه برای امنیت ایران و کل منطقه تأکید کرد و یادآور شد که تجزیه سوریه به مدت طولانی هدف استراتژیک اسرائیل بوده است. وضعیت امنیتی سوریه تحت سلطه گروههای افراطی مانند هیئت تحریر الشام (HTS)، که در دسامبر گذشته دولت بشار اسد را سرنگون کردند، به شدت بدتر شده است.
افزایش خشونتهای مذهبی و کشتار صدها نفر از علویها در ماه مارس نگرانیها را در میان گروههای اقلیت عمیقتر کرده است. از زمان سقوط دولت اسد، اسرائیل اشغال خود را در سراسر جنوب سوریه گسترش داده و صدها حمله هوایی انجام داده است که عمدتاً سایتهای نظامی سوری را هدف قرار دادهاند.
در این زمینه، میتوان به نکات زیر اشاره کرد:
- تأثیرات منفی مداخلههای خارجی بر روند صلح در سوریه.
- ضرورت گفتوگوی داخلی میان مردم سوریه برای تحقق وحدت.
- خطرات ناشی از ادامه اشغال و بیثباتی در منطقه.
به طور کلی، وضعیت سوریه برای ایران و کل منطقه حیاتی است. با توجه به چالشها و بحرانهای موجود، لازم است که تمامی طرفها به گفتگو و همکاری برای دستیابی به صلح و ثبات پایبند باشند.
با ادامه این روند، ایران به عنوان یک کشور مهم در منطقه، همواره از حقوق مردم سوریه و تمامیت ارضی این کشور حمایت خواهد کرد. بنابراین، تلاش برای تحقق صلح و ثبات در سوریه باید در اولویت قرار گیرد.
در نتیجه، آینده سوریه نه تنها بر روی مردم این کشور تأثیر میگذارد، بلکه پیامدهای آن میتواند بر امنیت و ثبات کل منطقه نیز اثرگذار باشد. دیپلماسی و همکاریهای منطقهای برای مقابله با چالشهای مشترک و تأمین منافع همه کشورها ضروری است.