انتشار “اودینا” اثر صادق الدین عینی: داستانی جذاب به زبان فارسی!
ترجمه فارسی رمان “اودینا” اثر نویسنده تاجیک، سدرالدین عینی، به تازگی در کتابفروشی‌های ایران منتشر شده است. این کتاب توسط محسن فراحبر ترجمه شده و انتشارات جهان کتاب آن را در ۲۹۶ صفحه به چاپ رسانده است.
رمان “اودینا” را می‌توان آغازگر ادبیات جدید تاجیک دانست. شخصیت اصلی این داستان، اودینا، از یک خانواده کشاورز فقیر می‌آید و در طول زندگی‌اش مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد. او در نهایت با ایده‌های سوسیالیستی آشنا می‌شود که برای او به معنای نوری در انتهای تونل oppression است (که متأسفانه او قادر به دست‌یابی به آن نیست). اودینا جوانی فقیر، تنها و ناامید بود که در جوانی قربانی خیانت، ظلم و بی‌عدالتی حاکمان مستبد شده است.
زمانی که عینی شروع به نوشتن “اودینا” کرد، او در سلسله‌مراتب اجتماعی شوروی تثبیت شده بود و از تأسیس جمهوری شوروی مردمی بخارا حمایت کرده بود، هرچند که به‌صورت فیزیکی در سمرقند باقی مانده بود.
برخی نکات کلیدی درباره رمان “اودینا”:
- رمان بین سال‌های ۱۹۲۴ تا ۱۹۲۶ کامل شده و یکی از آثار اولیه عینی است.
- در این اثر، سفر نویسنده به سوی رئالیسم سوسیالیستی آغاز شده است.
- این داستان، به دلیل تأثیرات سیاسی بر ادبیات در آسیای مرکزی شوروی، از نظر تحلیل ادبی جالب توجه است.
- این داستان چندین بار توسط خود نویسنده و ویرایشگران مختلف منتشر و تغییر یافته است.
- طول داستان در هر ویرایش افزایش یافته و توصیف‌های دقیقی از توسعه اجتماعی اودینا اضافه شده است.
این اثر، نخستین کار منتشر شده عینی است که می‌توان در آن نشانه‌هایی از احساسات و رمانتیسم را مشاهده کرد، که به‌ویژه در میراث ادبی پیش از انقلاب او مشهود است.
درباره سدرالدین عینی:
Sadriddin Aini (۱۸۷۸-۱۹۵۴) یک شخصیت فکری تاجیک بود که شعر، داستان، روزنامه‌نگاری، تاریخ و دیکشنری نوشت. او به عنوان شاعر ملی تاجیکستان در نظر گرفته می‌شود و یکی از مهم‌ترین نویسندگان در تاریخ این کشور است.
در سال ۱۹۳۴، او به عنوان نماینده تاجیک در اولین کنگره نویسندگان شوروی شرکت کرد. با اشاره به هویت ملی در نوشته‌هایش، او توانست از سانسورهای شوروی که بسیاری از روشنفکران در آسیای مرکزی را ساکت کرده بودند، فرار کند. او به مدت ۲۰ سال عضو شورای عالی تاجیکستان بود، سه بار نشان لنین را دریافت کرد و نخستین رئیس آکادمی علوم تاجیکستان SSR بود. پس از سال ۱۹۹۲، نوشته‌های او به بوجود آوردن حس ملی‌گرایی تاجیک کمک کرد که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی باقی ماند.
اشعار اولیه عینی درباره عشق و طبیعت بودند، اما پس از بیداری ملی در تاجیکستان، موضوعات او به ظهور عصر جدید و طبقه کارگر تغییر یافت. نوشته‌های او اغلب به انتقاد از امیر بخارا می‌پرداخت.
