ایران ممکن است تنها ۲ پروتکل کنوانسیون تسلیحات متعارف را تایید کند

ژنرال بریگاد رزا طلایی نیک، سخنگوی وزارت دفاع ایران و همچنین معاون این وزارتخانه در امور برنامه‌ریزی و پارلمانی، توضیحاتی درباره فرآیند احتمالی پیوستن ایران به کنوانسیون ممنوعیت یا محدودیت استفاده از برخی سلاح‌های متعارف ارائه داد. این کنوانسیون، که به اختصار CCW نامیده می‌شود، ابزاری در حقوق بشر بین‌المللی است که هدف آن ممنوعیت یا محدود کردن استفاده از انواع خاصی از سلاح‌ها است که به عنوان سلاح‌هایی با آسیب‌زایی غیرقابل توجیه برای مبارزان یا تأثیر بر غیرنظامیان به‌طور نامتناسب شناخته می‌شوند.

مجلس شورای اسلامی ایران کار بر روی طرحی را آغاز کرده است که به کشور اجازه می‌دهد به این کنوانسیون بپیوندد. این کنوانسیون شامل پنج پروتکل است.

ژنرال طلایی نیک گفت که این طرح پارلمانی با تأیید و تحت نظارت ستاد کل نیروهای مسلح ایران معرفی شده است. او تأکید کرد که لازم است از قضاوت‌ها یا نظرات شتاب‌زده درباره این طرح بدون بررسی دقیق محتوای آن خودداری شود. وی همچنین اعلام کرد که ایران تنها دو تا از پنج پروتکل CCW را تصویب خواهد کرد.

او افزود که ایران این کنوانسیون را از جنبه‌های نظامی، امنیتی و حقوقی به‌دقت مورد بررسی قرار داده و تصمیم به تأسیس دو پروتکل، یعنی پروتکل I و V، گرفته است.

سخنگوی وزارت دفاع خاطرنشان کرد که CCW شامل هیچ‌یک از تجهیزات، مهمات یا سلاح‌های ایران نمی‌شود. در صورتی که این طرح در مجلس تصویب شود، به ایران این امکان را می‌دهد که به درخواست ستاد کل نیروهای مسلح، تنها همین دو پروتکل را تصویب کند و از فرصت‌ها و مزایای بین‌المللی و دفاعی این کنوانسیون بهره‌مند شود، همانند 131 کشوری که تاکنون به آن پیوسته‌اند.

پروتکل I این کنوانسیون، معروف به «شکست‌های غیرقابل شناسایی»، استفاده از هر سلاحی که به‌منظور آسیب‌رسانی با تکه‌های غیرقابل شناسایی در بدن انسان طراحی شده است را ممنوع می‌کند.

پروتکل V درباره «باقیمانده‌های انفجاری جنگ» به جلوگیری و کاهش تأثیرات انسانی مهمات منفجرنشده و سلاح‌های منفجره رها شده می‌پردازد. این پروتکل شامل مواردی برای پاکسازی و نابودی مهمات منفجرنشده، اقدامات برای حفاظت از غیرنظامیان، ثبت استفاده از مهمات انفجاری، همکاری و کمک بین‌المللی و همچنین کمک به قربانیان است.

• پروتکل I: ممنوعیت استفاده از سلاح‌های غیرقابل شناسایی.
• پروتکل V: مدیریت باقیمانده‌های انفجاری و حمایت از قربانیان.

به‌طور خلاصه، پیوستن ایران به CCW می‌تواند فرصتی برای تقویت موقعیت بین‌المللی کشور به همراه داشته باشد، در حالی که در عین حال به حفظ امنیت ملی و بهبود وضعیت انسانی در مناطق جنگی کمک خواهد کرد. با توجه به موارد فوق، ایران با دقت و احتیاط به این کنوانسیون نزدیک می‌شود و در تلاش است تا به‌طور مسئولانه به تعهدات بین‌المللی خود عمل کند.