ایران، قدیمی‌ترین کشور جهان با دولت سازمان‌یافته!

در یک رتبه‌بندی جهانی که به تازگی توسط World Population Review منتشر شده است، ایران به عنوان قدیمی‌ترین کشور جهان از نظر نخستین حکومت سازمان‌یافته و هویت مستقل خود شناخته شده است که به سال 3200 قبل از میلاد برمی‌گردد. این افتخار ایران را در مقایسه با دیگر تمدن‌های باستانی مانند مصر (3100 قبل از میلاد)، ویتنام (2879 قبل از میلاد)، ارمنستان (2492 قبل از میلاد) و کره شمالی (2333 قبل از میلاد) در صدر فهرست جهانی قرار می‌دهد. این رتبه‌بندی بر اساس تجزیه و تحلیل تاریخی شکل‌گیری دولت‌های اولیه و شواهد حکومتی سازمان‌یافته صورت گرفته است.

ایران که پیش‌تر به عنوان پرسیا شناخته می‌شد، دارای تاریخ فرهنگی و سیاسی غنی است که به دوران پالئولیتیک پایینی برمی‌گردد. از جمله نخستین تمدن‌های ایران می‌توان به ایلام و جیرفت اشاره کرد که تمدن ایلامی به عنوان بارزترین و شناخته‌شده‌ترین، پایه‌گذار حکومت‌های اولیه ایرانی در دوران پروتو ایلامی، معروف به سوسا III بوده است. این دوره، که به حدود 3200 قبل از میلاد برمی‌گردد، ظهور حاکمیت مستقل ایران را نشان می‌دهد و آن را نه تنها به عنوان یکی از قدیمی‌ترین مناطق مسکونی جهان، بلکه به عنوان نخستین دولتی که حکومت قابل شناسایی تشکیل داده، معرفی می‌کند.

مفهوم حاکمیت در ایران ریشه‌های تاریخی عمیقی دارد که از طریق سلسله‌ها و امپراتوری‌های مختلف از جمله هخامنشیان، پارتیان و ساسانیان ادامه یافته و زمینه‌ساز هویتی ملی مستمر و بی‌نظیر در طول زمان شده است.

چگونه این رتبه‌بندی تعیین شد

بر اساس اطلاعات World Population Review، تعیین سن دقیق یک کشور فرآیندی پیچیده است. این گزارش اشاره می‌کند: “شکل‌گیری دولت‌ها معمولاً تدریجی و لایه‌لایه است و با افسانه‌ها، اسطوره‌ها و شواهد باستان‌شناسی آمیخته است.” با این حال، ممکن است تخمین معقولی برای آغاز حکومت سازمان‌یافته از طریق تحلیل تاریخی و باستان‌شناسی شناسایی شود.

• برخی کشورها از تاریخ تصویب قانون اساسی به عنوان معیاری برای سن دولت استفاده می‌کنند.
• این روش اما در تحلیل تمدن‌های باستانی که حکومت آن‌ها هزاران سال قبل از ظهور قوانین مکتوب شروع شده، کمتر موثر است.

یک میراث زنده

وضعیت ایران به عنوان قدیمی‌ترین کشور جهان از نظر حاکمیت نه تنها یک نشانه تاریخی است، بلکه گواهی بر تأثیر فرهنگی و سیاسی پایدار آن نیز می‌باشد. با وجود بسیاری از تهاجمات و تغییرات سلسله‌ای در طول قرن‌ها، این کشور توانسته است یک رشته مستمر از هویت ملی و حکومت را به مدت بیش از پنج هزار سال حفظ کند.

این دستاورد نه تنها نشانه‌ای از گذشته است، بلکه به عنوان یک الگو برای ملت‌ها و فرهنگ‌های دیگر نیز عمل می‌کند که به دنبال حفظ و تقویت هویت فرهنگی و ملی خود هستند.