گردشگری

محصولات صنایع دستی هرمزگان، به ویژه خوس‌دوزی، عمدتاً برای مصارف محلی تولید می‌شوند. خوس‌دوزی نوعی گلدوزی است که با دوخت نوارهای نازک خوس بر روی پارچه‌های توری و مخمل، الگوهای هندسی و خاص را ایجاد می‌کند. این هنر تاریخی به دوره صفویان برمی‌گردد و در تزئین پرده‌ها، شال‌ها و لباس‌های عروسی کاربرد دارد. نقش‌ها معمولاً ساده و بدون نیاز به طراحی قبلی دوخته می‌شوند و نخ‌های طلایی و نقره‌ای در آن به کار می‌رود. خوس‌دوزی نه تنها جزء مهمی از فرهنگ هرمزگان است، بلکه می‌تواند منبع درآمدی برای هنرمندان نیز باشد.

موزه ارومیه یکی از بزرگترین گنجینه‌های تاریخی ایران است که در سال 1967 تأسیس شده و به نمایش بیش از 26 هزار اثر باستانی از هفتمین هزاره قبل از میلاد تا دوره قاجار می‌پردازد. این موزه شامل اشیاء هنری، تاریخی و فرهنگی، لوح‌های میخی اورارتو، نسخه‌های خطی قرآن و صنایع دستی است. موزه ارومیه به عنوان مکان فرهنگی و آموزشی، به پژوهشگران و گردشگران فرصتی برای آشنایی با تاریخ و فرهنگ غنی ایران ارائه می‌دهد. همچنین، این موزه با برگزاری نمایشگاه‌ها و برنامه‌های فرهنگی به ترویج هنر و فرهنگ ایرانی کمک می‌کند.

زر بافت یکی از زیباترین پارچه‌های ایرانی است که از تارهای طلا و پودهای ابریشم ساخته می‌شود. این هنر بافندگی به دوران پارت‌ها برمی‌گردد و در دوران ساسانی رونق زیادی داشت. در زمان صفویه، کارگاه‌های زیادی به تولید این پارچه‌ها مشغول بودند و صادرات آن‌ها بسیار رایج بود. اما امروزه تنها تعداد کمی کارگاه در ایران فعال هستند و بازار خوبی برای این پارچه‌های نفیس وجود ندارد. برخی از آثار تاریخی این پارچه‌ها در موزه‌های جهان نگهداری می‌شوند. حفظ و توجه به این هنر ارزشمند نیازمند تلاش نسل‌های آینده است.

موزه انسان‌شناسی آستان قدس رضوی در مشهد، واقع در بال wing غربی حرم امام رضا (ع)، یکی از جاذبه‌های فرهنگی و تاریخی است که تاریخ و فرهنگ غنی ایران را به تصویر می‌کشد. این موزه که در ابتدا به عنوان حمام عمومی تأسیس شده بود، در سال 1997 به عنوان محل تاریخی ثبت و در سال 2006 به موزه انسان‌شناسی بازگشایی شد. موزه با معماری منحصر به فرد و آثار هنری از جمله نقاشی‌های چایخانه، به مطالعه تاریخ و فرهنگ ایرانی کمک می‌کند و به عنوان مقصدی مهم برای گردشگران شناخته می‌شود.

مسجد جامع نائین، یکی از قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین مساجد استان اصفهان، به تاریخ قرن هشتم میلادی برمی‌گردد و تحت حفاظت سازمان میراث فرهنگی ایران قرار دارد. این مسجد به دلیل معماری منحصر به فردش، از جمله عدم وجود ایوان و گنبد و مناره هشت‌ضلعی ۲۸ متری، متمایز است. فضای داخلی آن با ستون‌های آجری و منبر چوبی زیبا تزئین شده و زیرزمین معتدل آن در تابستان و زمستان به عنوان محل نماز استفاده می‌شد. مسجد جامع نائین نه تنها از نظر مذهبی، بلکه به عنوان یک جاذبه تاریخی و فرهنگی نیز اهمیت دارد.

عمارت عبدالعلی خان صوفی، واقع در آملش گیلان و ساخته شده توسط حاج میرزای محمدعلی خان صوفی، یکی از برجسته‌ترین بناهای تاریخی ایران است که در سال 1971 به عنوان میراث ملی ثبت شده است. این عمارت 186 سال پیش در دوره قاجار ساخته شده و مساحت آن 5000 متر مربع است. دارای دو طبقه با 12 اتاق و 6 کمد است. ارتفاع طبقه همکف 225 سانتیمتر و طبقه اول 325 سانتیمتر می‌باشد. این بنا نمایانگر هنر معماری ایران و فرهنگی غنی است و به عنوان موزه‌ای تاریخی، فضایی مناسب برای آشنایی با تاریخ و فرهنگ ایران فراهم می‌کند.

در قلب تهران و نزدیک بازار بزرگ، قزاق‌خانه به عنوان یک اثر تاریخی چند قرنه با معماری زیبا و ساده قرار دارد. این بنا در دوران قاجار به عنوان دژ نظامی قزاق‌ها ساخته شد و در دوره پهلوی به وزارت جنگ تبدیل شد. ساختمان سه طبقه آن شامل سالن‌ها و اتاق‌های متعدد است. قزاق‌خانه به عنوان هسته میدان مشق، که یک میدان تیراندازی نظامی بود، شناخته می‌شود. این منطقه اکنون به باغی تبدیل شده و مکانی مناسب برای بازدید از موزه‌ها و سایت‌های تاریخی است. قزاق‌خانه نمادی از فرهنگ غنی و تاریخ ایران است.