هنر

عرفان ایرانی یکی از ابعاد معنوی اسلام است که تأثیر عمیقی بر هنر و ادبیات ایران گذاشته است. این عرفان بر جستجوی عشق الهی و ارتباط مستقیم با خدا تأکید دارد و از طریق شعر، نقاشی، موسیقی و ادبیات ابراز می‌شود. شاعران صوفی مانند رومی و حافظ با استفاده از استعاره‌های عشق و طبیعت، تجربیات معنوی خود را منتقل کرده‌اند. همچنین، هنرهای بصری مانند مینیاتور و خوشنویسی، و موسیقی و رقص به عنوان ابزارهایی برای تعالی روحانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. تأثیر عرفان ایرانی فراتر از مرزها رفته و بر فرهنگ‌های مختلف اثر گذاشته است.

اصفهان به عنوان یکی از شهرهای فرهنگی و هنری ایران، با موزه موسیقی خود به معرفی فرهنگ غنی موسیقی ایرانی می‌پردازد. این موزه در دسامبر 2005 افتتاح شد و مجموعه‌ای از بیش از 300 ساز سنتی را به نمایش می‌گذارد. بازدیدکنندگان می‌توانند از بخش‌های مختلف موزه شامل سالن سازهای ملی، منطقه‌ای و خانه موسیقی دیدن کنند و تجربه‌های زنده موسیقی را داشته باشند. هزینه ورود 6.5 یورو است و موزه روزانه از 9 صبح تا 1 بعدازظهر و 3:30 تا 9 شب باز است. موزه در محله جلفا، نزدیک به کلیسای وانک واقع شده است.

هنر ساخت و نواختن روباب، ساز سنتی با سیم، به فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو افزوده شد. این شناسایی که به طور مشترک توسط ایران، افغانستان، تاجیکستان و ازبکستان انجام شده، اهمیت فرهنگی روباب را در حفظ هویت منطقه‌ای تأکید می‌کند. روباب نماد فرهنگی این جوامع است که در مراسم مختلف نواخته می‌شود و در موسیقی معنوی صوفی و تجمعات محلی نقش بسزایی دارد. شناسایی یونسکو فرصتی برای حفظ این میراث با همکاری‌های منطقه‌ای و ایجاد کارگاه‌های آموزشی فراهم می‌آورد و نسل‌های آینده را به تعامل با این سنت تشویق می‌کند.