آلمان باید به تحقیق درباره تأمین سلاح‌های شیمیایی به عراق در دوران جنگ بپردازد
در یک بیانیه که به مناسبت سالگرد اجرایی شدن کنوانسیون تسلیحات شیمیایی صادر شد، سخنگوی وزارت امور خارجه ایران، اسماعیل بقایی، اظهار داشت که این روز برای ملت ایران نمایانگر اجماعی جهانی برای جلوگیری از تکرار جنایات انجام شده علیه سربازان و غیرنظامیان ایرانی از طریق جنگ شیمیایی در دهه 1980 است.
بقایی افزود: “آشکار ساختن حقیقت پیش‌نیاز تحقق عدالت است. روشن‌سازی نقش کسانی که مواد و فناوری‌های مورد استفاده در برنامه تسلیحات شیمیایی صدام را تأمین کردند، همچنان یکی از موارد جدی در دستور کار وزارت امور خارجه است.”
او همچنین گفت که ایران خواستار آن است که آلمان نقش خود را در تجهیز عراق به تسلیحات شیمیایی به جهان اطلاع دهد.
سخنگوی وزارت امور خارجه تصریح کرد: “خواست ایران از آلمان برای ایجاد مکانیزمی به منظور کشف حقیقت و اطلاع‌رسانی به افکار عمومی ایرانی و بین‌المللی درباره نقش خود در تجهیز عراق به تسلیحات شیمیایی، بیان مستقیم این پیگیری است.”
کنوانسیون تسلیحات شیمیایی که در تاریخ 29 آوریل جشن گرفته می‌شود، یک دستاورد مهم در حقوق بین‌الملل به منظور جلوگیری از گسترش و استفاده از تسلیحات شیمیایی است.
در طول جنگ 1980-1988، ارتش عراق به طور مکرر از تسلیحات شیمیایی علیه سربازان و غیرنظامیان ایرانی استفاده کرد که منجر به کشته شدن ده‌ها هزار نفر و رنج طولانی مدت بسیاری دیگر شد. رژیم سابق عراق بیش از 500 بار از تسلیحات شیمیایی علیه نیروهای ایرانی و غیرنظامیان در پنج استان مرزی استفاده کرد.
در این حملات غیرانسانی، انواع مختلفی از مواد شیمیایی سمی – از جمله گاز خردل، عوامل عصبی و عوامل خفه‌کننده – علیه ایرانیان استفاده شد که برخی از آنها برای اولین بار در جنگ به کار گرفته شدند.
حداقل 10,000 ایرانی کشته و بیش از 107,000 غیرنظامی، از جمله زنان و کودکان، در این حملات آسیب دیدند.
در یکی از جنایات مشهور، رژیم صدام بمب‌های گاز خردل را در تاریخ 28 ژوئن 1987 بر سر شهر کوچک سردشت در استان آذربایجان غربی ایران انداخت. این حمله حداقل 119 غیرنظامی ایرانی را کشت و 8,000 نفر دیگر را زخمی کرد که برخی از آنها به طور دائم ناتوان شدند.
کشورهای غربی – از جمله آلمان، هلند، بریتانیا، فرانسه و ایالات متحده – در آن زمان به برنامه تسلیحات شیمیایی رژیم عراق کمک کردند.
به ویژه شرکت‌های آلمانی نقش قابل توجه و مستند در تأمین فناوری و مواد تسلیحات شیمیایی برای رژیم صدام حسین داشتند.
آسیب‌دیدگان این حملات همچنان تا به امروز رنج می‌برند و مشکلات آنها با تحریم‌های جاری غرب که دسترسی به تجهیزات و ملزومات پزشکی در ایران را محدود می‌کند، بیشتر شده است.
