رژیم ایران: تمرکز بر بازسازی لبنان در حالی که بحران‌های داخلی نادیده گرفته می‌شود

با توجه به وضعیت بحرانی مدارس ایران که در آستانه فروپاشی قرار دارند و بحران مسکن گسترده‌ای که میلیون‌ها نفر را تحت تأثیر قرار داده، مقامات رژیم ایران به جای تمرکز بر ترمیم زیرساخت‌های داخلی، در حال برنامه‌ریزی برای پروژه‌های بازسازی در لبنان هستند.

محمد باقر قالیباف، رئیس مجلس ایران، در آخرین اظهارات خود بر ضرورت آغاز تلاش‌های بازسازی در لبنان تأکید کرده است. این در حالی است که رژیم ایران به طور مکرر به کمبود بودجه به عنوان بهانه‌ای برای نادیده گرفتن زیرساخت‌های حیاتی داخلی اشاره می‌کند.

وضعیت مدارس در ایران

یکی از مهم‌ترین مسائل داخلی در ایران، وضعیت وخیم مدارس رو به زوال این کشور است. آمار رسمی نشان می‌دهد که بیش از 30 درصد از مدارس کشور از نظر ایمنی ناامن هستند و شکست‌های ساختاری منجر به آتش‌سوزی، فروریختن سقف‌ها و حتی جراحات و مرگ دانش‌آموزان شده است. با وجود این نیاز فوری به بازسازی، رژیم ایران حاضر به تخصیص بودجه لازم نیست، اما در عوض آماده است تا میلیاردها تومان را به تلاش‌های بازسازی لبنان اختصاص دهد. این موضوع به ویژه نگران‌کننده است زیرا لبنان، بر خلاف بسیاری از مناطق ایران، حمایت مالی قابل توجهی از کشورهای خارجی دریافت می‌کند.

بحران مسکن عمیق‌تر می‌شود

علاوه بر بحران آموزشی، ایران همچنین با یک بحران مسکن جدی روبه‌رو است. در سال‌های اخیر، قیمت‌های مسکن به شدت افزایش یافته و مالکیت خانه و حتی اجاره آن برای میلیون‌ها نفر غیرقابل دسترس شده است. شمار زیادی از ایرانی‌ها در تأمین سرپناه ابتدایی خود با مشکل مواجه هستند، در حالی که دولت هیچ راه‌حل مؤثری ارائه نداده است. پروژه‌های بزرگ مسکن دولتی، مانند پروژه‌های «مسکن مهر» و «حرکت ملی مسکن»، به دلیل کمبود بودجه ناتمام مانده‌اند. با این حال، با وجود ناکامی در حل این بحران داخلی، رژیم ایران منابع را به سمت بازسازی لبنان هدایت می‌کند.

اولویت‌های نادرست: تأمین مالی پروژه‌های خارجی به جای نیازهای داخلی

این اولین باری نیست که رژیم ایران منابع ملی را به سمت پروژه‌های خارجی هدایت می‌کند به جای اینکه به نیازهای حیاتی مردم خود بپردازد. در سال‌های اخیر، میلیاردها دلار به بازسازی سوریه، تأمین مالی گروه‌های نیابتی در عراق، ارائه کمک‌های مالی به یمن و تقویت حزب‌الله در لبنان اختصاص یافته است.

این سیاست‌ها با وجود شرایط اقتصادی سخت در ایران ادامه دارد، جایی که فقر، بیکاری و تورم سرسام‌آور همچنان مردم را تحت فشار قرار می‌دهد. ادعای رژیم مبنی بر کمبود بودجه برای بازسازی مدارس، حل بحران مسکن و بهبود معیشت در تضاد کامل با تمایل آن برای تأمین مالی پروژه‌های بازسازی خارجی است.

نادیده گرفتن نیازهای داخلی به خاطر نفوذ منطقه‌ای

در حالی که مردم ایران با شرایط اقتصادی رو به وخامت و زیرساخت‌های فرسوده مواجه هستند، رژیم همچنان بر روی تحکیم نفوذ خود در منطقه تمرکز دارد. به جای رسیدگی به بحران‌های داخلی، رژیم پروژه‌های خارجی را در اولویت قرار می‌دهد، که نشان‌دهنده بی‌توجهی آشکار آن به رفاه شهروندان خود است.

در حالی که مدارس ایران به فروپاشی ادامه می‌دهند، مسکن به طور فزاینده‌ای غیرقابل دسترس می‌شود و میلیون‌ها نفر در تأمین نیازهای ابتدایی خود با مشکل مواجه هستند، اقدامات رژیم نشان‌دهنده یک حقیقت بنیادی است: اولویت‌های رژیم حاکم نه با مردم ایران، بلکه با جاه‌طلبی‌های ژئوپولیتیکی‌اش ارتباط دارد.