نمایش آثار نادیده پیکاسو در موزه هنر معاصر تهران

برای اولین بار در ایران، موزه هنرهای معاصر تهران (TMoCA) یک نمایشگاه بزرگ را با بیش از 60 اثر از پابلو پیکاسو برگزار خواهد کرد که شامل مراحل مختلف زندگی حرفه‌ای این هنرمند اسپانیایی می‌باشد. از میان این آثار، 26 اثر آکواتینت از مجموعه معروف “لا تائورماکی” (هنر گاوبازی)—که تاکنون در ایران به نمایش گذاشته نشده‌اند—به عنوان یک نقطه عطف در این نمایشگاه در نظر گرفته شده‌اند. این نمایشگاه قرار است در اوایل مارس افتتاح شود.

مجموعه “لا تائورماکی” یک پرتفولیو نادر و زیبا است که توسط پیکاسو در سال 1957 ایجاد شده و شامل 26 اثر آکواتینت می‌باشد. این مجموعه یکی از آثار برجسته او در زمینه چاپ‌سازی است و علاقه عمیق او به فرهنگ اسپانیایی، به ویژه نمایش دراماتیک و آیینی گاوبازی را به نمایش می‌گذارد.

این مجموعه از کتاب “لا تائورماکی یا هنر گاوبازی” اثر خوزه دلگادو، ماتادور مشهور قرن 18 الهام گرفته شده است. این کتاب تاریخ و تکنیک‌های گاوبازی را توضیح می‌دهد و به عنوان مرجع مهمی در سنت گاوبازی اسپانیا شناخته می‌شود. پیکاسو که از دوران کودکی به گاوبازی علاقه‌مند بود، این روایت‌های تاریخی را با سبک هنری منحصر به فرد خود بصری دوباره تفسیر کرد.

پیکاسو از تکنیک آکواتینت استفاده کرد، که یک فرآیند چاپ‌سازی است که به تصاویر تنوع‌های غنی و رنگی می‌دهد و اثرات دراماتیک و تقریباً نقاشی‌گونه‌ای را به آن‌ها می‌بخشد. آثار او مینیمالیستی اما بیانگر هستند و غالباً تضادهای قوی سیاه و سفید را به تصویر می‌کشند که حرکت، تنش و انرژی خام گاوبازی را نشان می‌دهد.

از طریق خطوط سریع و حرکتی و ترکیب‌های روان، پیکاسو جوهره گاوبازی را به تصویر می‌کشد—زیبایی ماتادور، قدرت گاو و تنش این رویارویی. بازنمایی‌های او تنها تصویرسازی‌های عینی نیستند بلکه تجسم‌های انتزاعی و عاطفی از این spectacle هستند.

مجموعه “لا تائورماکی” نشان‌دهنده علاقه مادام‌العمر پیکاسو به گاوها و گاوبازی است، موضو عاتی که به طور مکرر در آثار او ظاهر می‌شوند، از طرح‌های اولیه تا شاهکار او “گوانرکا” (1937). این مجموعه همچنین به عنوان یک ادای احترام به میراث فرهنگی اسپانیا و اسطوره پایدار گاو به عنوان نمادی از قدرت، خطر و هنر در نظر گرفته می‌شود.

پابلو پیکاسو (1881-1973) یک نقاش، مجسمه‌ساز، چاپ‌گر، سرامیک‌ساز و طراح تئاتر اسپانیایی بود که بیشتر عمر بزرگسالی خود را در فرانسه گذراند. او به عنوان یکی از تأثیرگذارترین هنرمندان قرن بیستم شناخته می‌شود و به خاطر بنیان‌گذاری جنبش کوبیسم، اختراع مجسمه‌سازی ساخته شده، و همکاری در اختراع کولاژ و تنوع سبک‌هایی که به توسعه و کاوش آن‌ها پرداخته است، مشهور است.

موزه هنرهای معاصر تهران که در سال 1977 تأسیس شده، دارای بیش از 4000 اثر است که شامل نقاشی‌ها، چاپ‌ها، طراحی‌ها و مجسمه‌های ایرانی، اروپایی و آمریکایی از قرن 19 و 20 می‌باشد. این موزه به عنوان بزرگ‌ترین مجموعه هنر غربی در دنیای شرقی شناخته می‌شود و شامل آثار تقریباً از تمام دوره‌ها و جنبش‌های هنری است.

این موزه توسط معمار ایرانی کامران دیبا طراحی شده است که از عناصر معماری سنتی ایرانی استفاده کرده است. ساختمان خود می‌تواند به عنوان نمونه‌ای از هنر معاصر در سبک موزه گوگنهایم زیرزمینی محسوب شود. بیشتر فضای موزه در زیرزمین قرار دارد و دارای یک مسیر دایره‌ای است که به سمت پایین می‌چرخد و گالری‌هایی به طرف بیرون منشعب می‌شوند. در باغ‌های موزه آثار مجسمه‌سازان غربی مانند ارنست، جیاکومتی، مگریت و مور قابل مشاهده است.